KOŞ

Karanlığa hep koşarak gittin

Bilemedin ki içinde boğulacağını.

Aydınlığa kavuştum sanarken

Elllerin yine uzandı siyahına.

Çünkü bulandın ya siyaha

Vazgeçemiyorsun bir türlü.

Bu geceleri tanırım ben

Sabahları olmaz hiç.

Dikersin gözlerini tavana

Beklersin.

Hadi bir umut bırakayım yatağına

Tertemiz bir sayfa bırakayım ellerine.

Bir yol bulmuşcasına

Kanatlanıp geldim ya

Bu muydu ki

Gecemi zifiri yapan

Kendini bitirmek mi?

Yetmemek mi?

Sanki bir parçam daha olsa senin değil mi?

Neden hep eksik kalıyorum yaşamaya.

Kendim için yaşamayı mı unuttum.

Kendimi mi unuttum yoksa.