Ben anlatıyorum dinliyorlar

Sonsuz bir birlikteliğimiz var duvarlarla.

Uyandığımda 

Gece yatarken 

Hep karşımda olsa da 

Hep yanımda biliyorum.

Nasıl yaşar ki insan hayalleri olmadan?

Bir mezar taşı misali

Bir put gibi

Nasıl yaşar ki insan duyguları olmadan.

Gözleri kan çanağı olmadan

Duvarlara bir portresini çizmeden

Ateşlere çıplak atlamadan.

Sadri Alışık'ın "Sokak köpeklerine selam vermek adam olmaya çeyrek var demektir."sözü gibi.

Bence de "Duvarlarla konuşabiliyorsan hayallere ulaşmaya çeyrek vardır."

Belki de hiç olmayacak hayaller kuruyoruz.

Duvarlarımızla avunuyoruz.

Yalnızlığımızı paylaşıyoruz.

Umutsuzluklar şehrinde 

Kendimize umutlar yaratıyoruz.

Bazen bir duvara

Bazen bir vazoya

Bazen bir çiçeğe

Kendimizi anlatıyoruz.

Yalnızlık.

Hat safhada yalnızlık 

Çok bir tek başınalık.

Damarlarına enjekte edilmiş zehir gibi

İçinde  yalnızlık...